پزشکی....من....زندگی....

تنگه ی واشی

خوب آقا ما جمعه رفته بودیم تنگه ی واشی.
قبلش به دوستمون گفته بودیم که زورمون نمیرسه و ما رو چه به این کارها و نمیام و نمیتونم و از این حرف ها ولی تلاشهامون برای نرفتن نتیجه نداد و خلاصه رفتیم.
موقع رفتن راننده کلی اذیت کرد و تو روستا گفت جلوتر نمیاد و مجبور شدیم پیاده و سوار وانت به زور بریم.
تو تنگه هم که همون اول بسم ا..ساق پای مبارک خورد به یک عدد سنگِ از خدا بی خبر.اصلا درک نمیکنم چرا سنگه منو ندید.
در نهایت به هر بدبختی بود خودمون رو رسوندیم به دشت و اما در مسیر برگشت:یه جا جریان آب خیلی شدید بود.یه لحظه نمیدونم چی شد دیدم زیر آبم!!و نمیدونم چرا همون زیر تصمیم جدی داشتم نفس بکشم. نتیجه این شد که مشغول خوردن آب شدیم. بعد فهمیدم یه نفر منو کاملا بلند کرده و از زیر آب آورده بیرون چون دیگه آب نمیخوردم.چند ثانیه ی اول دقیق یادم نیست ولی بعدش دیدم تو دستای نامزد خواهر دوستم هستم و اون داره سعی میکنه برام توضیح بده که الان زیر آب نیستی پس آروم باش.در نهایت هر جوری بود خودمون رو رسوندیم خشکی و الان در خدمت شما هستیم.

و اما نکاتی که میخواستم خدمت دوستان عرض کنم به ترتیب از این قرار هستند:
1- اگه بدن ورزشکاری ندارید از قبل سعی کنین آمادگی قبلی با ورزش های سبک کسب کنین وگرنه آمادگی بعدی پیدا کنین چون تمام بدنتون روز بعد درد میگیرد.کاش میشد قیافه ی مبارک بنده رو موقع تکون خوردن و بلند شدن و نشستن میدید.
2-بردن یک موجود مذکر کاملا الزامی میباشد.جدی میگم.بعضی جاها زور مردونه لازمه که آدم غرق نشه.مردها در تنگه ی واشی بسیار مفید میباشی یَند.
3-و اخرین نکته اینکه دود از کنده بلند میشه .من نمیدونم یک عدد بانوی پیر همراه با یک عدد عصا که ظاهرا همراهی هم نداشتند چه جوری خودشون رو رسوندند اون ور!!!